Termin „robotyka” został wprowadzony przez posiadającego rosyjskie korzenie amerykańskiego pisarza i profesora biochemii Isaaca Asimova. Był on także autorem praw robotów, które „regulują” zasady współpracy człowieka z maszynami. Co ciekawe, mimo, że zostały sformułowane w 1950 r. obowiązują do dziś.
W roku 1941 Asimov w opowiadaniu pt. Kłamca (ang. Liar) po raz pierwszy użył słowa robotyka w języku angielskim. Niespełna dziewięć lat później Asimov stworzył trzy prawa robotów i przedstawił je w fantastycznym cyklu opowiadań pt. „Ja robot” (ang. I, Robot). Celem tych praw było uregulowanie kwestii stosunków pomiędzy przyszłymi myślącymi maszynami, a ludźmi. Przedstawiały się one następująco:
- Robot nie może skrzywdzić człowieka ani przez zaniechanie działania dopuścić, aby człowiek doznał krzywdy.
- Robot musi być posłuszny rozkazom człowieka, chyba, że stoją one w sprzeczności z pierwszym prawem.
- Robot musi chronić sam siebie, jeśli tylko nie stoi to w sprzeczności z pierwszym lub drugim prawem.
Następnie w opowiadaniu pt. Roboty i Imperium (ang. Robots and Empire) Asimov dodał prawo zerowe, które stało się nadrzędne wobec trzech pozostałych: Robot nie może skrzywdzić ludzkości lub poprzez zaniechanie działania doprowadzić do uszczerbku dla ludzkości.
Pierwszym robotem działającym według nadrzędnego prawa zerowego był R. Daneel Olivaw, występujący sporadycznie w kilku tomach cyklu Fundacji.