Współcześnie stosowane są głównie obrabiarki CNC, w których ze względu na stopień zaawansowanej automatyzacji i złożoność procesu wytwarzania wyróżnia się obrabiarki sterowane numerycznie, centra obróbkowe, autonomiczne stacje obróbkowe.

W ogólnym ujęciu obrabiarki te można podzielić na dwie grupy:

• do obróbki korpusów,
• do obróbki części obrotowych typu wałek, tarcza, tuleja.

Ze względu na położenie osi wrzeciona wyróżnia się obrabiarki:

• o osi pionowej wrzeciona,
• o osi poziomej wrzeciona.

Podział ze względu na określone przeznaczenie produkcyjne obejmuje (dotyczy

centrów obróbkowych):

• centra frezarskie,
• centra frezarsko – wiertarskie,
• centra frezarsko – wytaczarskie,
• centra wiertarsko – wytaczarskie,
• centra tokarskie,
• centra szlifierskie.

Wymienione powyżej maszyny mogą być budowane w różnych układach kinematycznych, z różną liczbą osi sterowanych prostoliniowo i obrotowo.

Mówiąc o klasyfikacji obrabiarek warto wspomnieć również o podstawowych zespołach obrabiarek CNC, a więc przede wszystkim o ich układach napędowych.

Układy przenoszące energię z sieci elektrycznej do zespołu roboczego maszyny składają się z:

• układu zasilającego i sterującego pracą silnika napędowego,
• silnika napędowego,
• przekładni mechanicznej łączącej silnik z zespołem roboczym (zmiana rodzaju i ilości ruchu),
• zespołu roboczego maszyny.

Napędy stosowane w obrabiarkach spełniają dwa podstawowe zadania:

• umożliwiają uzyskanie ruchu niezbędnego do wykonania pracy realizowanej przez maszynę (napędy główne).
• zapewniają względny ruch układów obrabiarki po zaprogramowanym torze i z określoną prędkością (napędy ruchu posuwowego).