Obecnie roboty dzieli się na szereg grup w zależności od ich przeznaczenia, przynależności do poszczególnych generacji, a także pod względem różnorodnych parametrów charakteryzujących sposób i techniczne możliwości ich działania.

Przynależność do generacji robotów:

Badacze analizowali rozwój robotyki oznaczając postęp w tej dziedzinie numerem generacji robota. Tak samo postępowano wcześniej z komputerami, procedura wydała się, więc czymś oczywistym również w przypadku robotów. Jednym z pierwszych inżynierów, który przeprowadził formalną analizę zjawiska, był Japończyk, inżynier Eiji Nakano.

•  I generacja – roboty odtwarzające, które realizują zadane programy ruchowe, są zdolne do samodzielnego wykonywania i powtarzania prostych czynności
• II generacja – roboty wyposażone w system sensoryczny, czyli posiadające „zmysły”, dzięki czemu reagują na dotyk, sygnały dźwiękowe, mają zdolność rozróżniania kolorów i kształtów
• III generacja – roboty wyposażone w system wizyjny, który umożliwia im obserwację zmian środowiska, a słuch komunikację głosową. Roboty tej generacji posiadają także techniczny układ „sztucznej inteligencji”
•  IV generacja – roboty o sterowaniu adaptacyjnym
• V generacja – roboty inteligentne

Przeznaczenie:

• do badań naukowych - specyficzna klasa robotów, projektowanych i konstruowanych przez jednostki badawcze w celu wprowadzenia dodatkowych rozwiązań, polepszających strukturę manipulatora, układu sterowania i napędów
• do celów szkoleniowych - tę klasę robotów cechuje innowacyjność rozwiązań. Przeznaczeniem robotów do celów szkoleniowych jest zapoznanie przyszłych techników i inżynierów z konkretnymi robotami, które mają zostać wdrożone w fabrykach produkcyjnych
• do celów przemysłowych - klasa robotów do celów przemysłowych jest najobszerniejsza i skupia wszystkie roboty wykorzystywane w fabrykach do transportu, produkcji i kontroli jakości
• do celów badawczych - specjalistyczne roboty, które cechuje bardzo wysoki stopień robotyzacji. Takie struktury mogą być wykorzystywane w środowisku, które jest nieprzyjazne człowiekowi, np. pod wodą lub w przestrzeni kosmicznej
• do celów militarnych - najczęstszym zastosowaniem w tej dziedzinie jest rozbrajanie bomb
• do celów medycznych – roboty wspomagające procedury medyczne. Grupę tę stanowią w większości telemanipulatory, które wykorzystują działanie lekarza po jednej stronie i efektora po drugiej stronie. Zadaniem lekarza jest sterowanie ruchami robota oraz decydowanie o czynnościach do wykonania. Efektor z kolei ma za zadanie wykonywanie poleceń
• nanoroboty - urządzenia, które pozwalają na precyzyjną interakcję z obiektami w nanoskali. Taką definicję można przypisać zarówno małym robotom poruszającym się z nanometrową precyzją, jak i dużym urządzeniom, np. mikroskopowi sił atomowych.
• do celów rozrywkowych
• do opieki

Obszar zastosowań:

• roboty spawalnicze, malarskie, montażowe
• roboty do przenoszenia materiałów i załadunku
• roboty do utylizacji i zabezpieczania odpadów itd.

Rodzaj zasilania:

• elektryczne – najczęściej spotykane
• pneumatyczne – przy wykorzystaniu sprężonego powietrza lub innego gazu
• hydrauliczne – stosowane w przypadku pracy z dużym obciążeniem

Mobilność:

• stacjonarne – na stałe przymocowane do podłoża
• mobilne

Rodzaj zastosowanych przegubów:

• rotacyjne - obrotowe,
• translacyjne - przesuwane
• mieszane

Sztywność przegubów i ramion:

•  sztywne
•  elastyczne

Poziom inteligencji (JRA):

• urządzenia sterowane ręcznie
•  roboty o stałej/zmiennej sekwencji ruchów
• roboty odtwarzające
• roboty sterowane numerycznie
• roboty inteligentne

Poziom języka programowania:

• systemy uczone przez prowadzenie
• systemy programowane na poziomie robota
• systemy programowane na poziomie zadania

Własności geometryczne:

• Konfiguracja  kartezjańska  (PPP):  zmienne  przegubowe  są  współrzędnymi kartezjańskimi końcówki roboczej względem podstawy. Zastosowanie: montaż na blacie stołu, transport materiałów
• Konfiguracja cylindryczna (OPP): 1. przegub jest obrotowy i wykonuje obrót względem podstawy
• Konfiguracja  antropomorficzna  (OOO):  manipulatory  składające  się  z trzech przegubów obrotowych
• Konfiguracja  sferyczna  (OOP):  powstaje  w  wyniku  zastąpienia  przegubu obrotowego przegubem pryzmatycznym
• Konfiguracja  SCARA  (OOP):  różni  się  od  sferycznej  wyglądem i obszarem zastosowań (montaż, sortowanie elementów)
•  Manipulatory  równoległe  o  zamkniętym  łańcuchu  kinematycznym: idea odpowiednio zaprojektowanych trzech ramion i platformy

Budowa jednostki kinematycznej:

• jednostki monolityczne: stała, niezmienna konstrukcja mechanizmu
• jednostki  modułowe:  złożone  zgodnie  z  potrzebami  z  gotowych zespołów
•  jednostki  pseudomodułowe:  o  stałej  strukturze  kinematycznej,  z możliwością wymiany niektórych zespołów ruchu

Posiadanie nadmiarowości ruchowej:

• nieredundantne – bez nadmiarowości ruchowej
•  redundantne  –  zastosowanie  duplikacji  ruchów  w  celu  podniesienia poziomu bezpieczeństwa

Ilość  stopni  swobody  (pierwsze  trzy  nie  są  stosowane  w  produkcji przemysłowej):

• I klasa – 11 stopni swobody
• II klasa – 10 stopni swobody
• III klasa – 9 stopni swobody
• IV  klasa  –  8  stopni  swobody  –  wykorzystanie  par  postępowo obrotowych
• V  klasa  –  7  stopni  swobody  –  wykorzystanie  par  obrotowych i postępowych

Oprócz wymienionych powyżej klas robotów, istnieje również klasyfikacja ogólna. Wyróżnia się następujące klasy robotów przemysłowych:

• Robot sekwencyjny, który ma sekwencyjny układ sterowania
• Robot realizujący  zadaną  trajektorię - realizuje  ustaloną  procedurę ruchów  sterowanych  wg. instrukcji,  które  specyfikują  daną  pozycję (zwykle uzyskiwaną przez interpolację) oraz żądaną prędkość
  w danym położeniu
• Robot adaptacyjny  –  z  sensorycznym, adaptacyjnym lub uczącym się układem sterowania
• Teleoperator – robot  ze  zdalnym  sterowaniem  realizowanym  przez operatora lub komputer.
• Robot inteligentny – nie programuje się mu faz wykonania zadania tylko zadaje się określoną czynność.